கோவிலில் கடவுளை வணங்குங்கள்
நாம் எல்லா இடங்களிலும் எல்லாவற்றிலும் கடவுளைக் காணலாம். அவர் இல்லாமல் எந்த இடத்தையும் பொருளையும் அடையாளம் காண முடியாது. அவர் நிரந்தரமானவர்; அவருக்கும், அவரது கடந்த காலத்திற்கும், நிகழ்காலத்திற்கும், எதிர்காலத்திற்கும் எந்த மாற்றங்களும் இல்லை.
ईशानो भूतभव्यस्य स एवाद्य स उ श्वः
எல்லோரும் பக்தியை அவரிடம் வைத்திருக்க வேண்டும், பகவத் கீதை போன்ற சாஸ்திரங்கள் காட்டிய பாதையில் நம் வாழ்க்கையை வாழ வேண்டும். நாம் அவரின் பல்வேறு வடிவங்களிலும் பெயர்களிலும் பிரார்த்தனை செய்கிறோம், தியானிக்கிறோம், பூஜைகள் செய்கிறோம், ஆனால் அனைத்தும் அவருடைய வடிவம் மட்டுமே. இடையே எந்த வித்தியாசமும் இல்லை
படிவங்கள் அல்லது பெயர்கள். நமது பக்தியின் அடிப்படையில் இறைவன் நம்மை அருள் செய்கிறார்.
கடவுள் எல்லா இடங்களிலும் இருக்கும்போது ஒரு கேள்வி எழுகிறது, நாம் ஏன் கோவில்களில் அவரை வணங்குகிறோம்? அவர் கோவிலிலிருந்து மட்டுமே அருள் செய்வாரா?
பதில், “அவர் எல்லா இடங்களிலும் இருந்தாலும், கோயிலுக்குள் இருக்கும் விக்ரஹத்திலிருந்து (சிலை) இருந்து வரும் சானித்யம், பிரபாவம்
சிறப்பு. கும்பபிஷேக்கத்திற்குப் பிறகு, கோயிலுக்குள் இருக்கும் விக்ராஹம் (சிலை) சிறப்பு சக்தி (சக்தி) பெறுகிறது. மகிழ்ச்சியுடன் அவர் அனைத்து பக்தர்களையும் கிருபை செய்கிறார் ”. ஸ்ரீ ஆதிசங்கர பகவத்பாதார் தனது வரிகளில் பல இடங்களில் இந்த வரிகளை மேற்கோள் காட்டுகிறார்:
सर्वगतोsपीश्वरस्तत्रोपास्यमानः प्रसीदति!
सर्वगतस्यापि ब्रहमण उपासनार्थः प्रदेशविशेषपरिग्रहो न विरुध्यते!
எனவே ஒரு கோவிலில் பகவானை வழிபடுவது தவறான விஷயம் அல்ல. இது மிகப்பெரிய கர்மா.
பகவதம் இவ்வாறு கூறுகிறது:
अर्चादावर्चयेत्तावदीश्वरं मां स्वकर्मकृत् !
यावन्नवेद स्वह्रदि सर्वभूतेष्ववस्थितम् !
பகவன் கூறுகிறார், “ஒருவர் என்னை உணரும் வரை, அவர்கள் தினமும் தங்கள் கர்மாவைச் செய்து என்னை சிலை வடிவத்தில் வணங்க வேண்டும் (விக்ரஹ பூஜை)”. இந்த உண்மையை அறிந்துகொள்வது, சிலையில் கடவுளை வணங்குவது நாம் அவரை உணரும் வரை அவசியம், இருப்பினும் அவருக்கு எந்த வடிவமும் இல்லை.