சிருங்கேரியில் வசிக்கும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணா ஜோயிஸ் தனது குழந்தைப் பருவத்தில் மடத்தின் உதவியுடன் கல்வியை முடித்திருந்தார்.
அவர் ஸ்ரீ சாரதாம்பாள் மற்றும் ஜகத்குரு ஸ்ரீ ஸ்ரீ சந்திரசேகர பாரதி மகாஸ்வாமிஜி மீது மிகுந்த அர்ப்பணிப்புடன் இருந்தார். அவர் வேத படிப்பில் நன்கு அறிந்தவர், தனது உலக விவகாரங்களை நன்கு நிர்வகித்து வசதியான வாழ்க்கையை நடத்தினார்.
ஒருமுறை ஜோயிஸின் மகன், நான்கு வயது குழந்தை, கடுமையான காய்ச்சலால் பாதிக்கப்பட்டான், அது டைபாய்டு என கண்டறியப்பட்டது. பல நாட்கள் சிகிச்சைக்குப் பிறகு, இது காலரா என்று சந்தேகிக்கப்பட்டது.
அந்த நாட்களில் காலரா சிகிச்சை ஆபத்தானது மற்றும் உயிர் பிழைப்பதற்கான வாய்ப்புகள் குறைவாக இருந்தன. மருத்துவர்கள் அவருக்கு மிகுந்த கவனத்துடன் சிகிச்சை அளித்தனர்.
ஜோயிஸின் மகன் நோய்வாய்ப்பட்ட அதே நாளில், அதே கிராமத்தைச் சேர்ந்த மற்றொரு சிறுவனும் இந்த காய்ச்சலால் பாதிக்கப்பட்டான். அதே மருத்துவர் அவருக்கு சிகிச்சையளித்தார், சிறுவன் விரைவில் நோய்வாய்ப்பட்டார். இருப்பினும், ஜோயிஸின் மகனின் நிலை மோசமடைந்தது. அவர் சிகிச்சைக்கு பதிலளிக்கவில்லை. டாக்டரும் ஜோயிஸும் மிகவும் கவலையாக இருந்தனர். எல்லோருக்கும் பயம் ஏற்பட்டது, கடந்து செல்லும் ஒவ்வொரு தருணமும் தாங்கமுடியாமல் நீண்டது.
எல்லா நம்பிக்கையையும் இழந்த ஜோயிஸ், தனது ஆச்சார்யாளை அணுக சில புனிதமான தாயத்து, மந்திரம் அல்லது தனது மகனைக் காப்பாற்ற அவர் பயிற்சி செய்யக்கூடிய சில சிக்கன நடவடிக்கைகளை பரிந்துரைக்க முடிவு செய்தார். இவ்வாறு அவர் குருதேவின் உதவியாளராக இருந்த நரஹரி பட்டை அணுகினார்.
அவரது வேண்டுகோளுக்கு பதிலளிப்பதற்காக மிகவும் ஆவலுடன் காத்திருந்த ஜோயிஸ், மறுநாள் காலையில் குருதேவை அவரது பிரார்த்தனைக்குப் பிறகு சந்திக்கும்படி கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டார்.
தனது மகன் காப்பாற்றப்படுவான் என்று ஜோயிஸ் உடனடியாக நம்பிக்கை கொண்டார். குருதேவ் ஜோயிஸை நெருங்கி வருமாறு அழைத்தார், அவரை ஒரு தெய்வீக மந்திரத்தால் தொடங்கினார். ஆச்சார்யாள் இந்த மந்திரத்தை தவறாமல் ஓதுமாறு அறிவுறுத்தியதுடன், உனது மகன் குணமடைவான் என்று உறுதியளித்தார். ஜோயிஸ் பக்தியுடனும் நம்பிக்கையுடனும் மந்திரத்தை உச்சரிக்க ஆரம்பித்தவுடன், அவரது மகனின் நிலை மேம்படத் தொடங்கியது. சில நாட்களில் அவர் முழுமையாக குணமடைந்தார்.