ஜகத்குரு ஸ்ரீ சச்சிதானந்த சிவாபிநவ நர்சிம்ஹா பாரதி மகாஸ்வாமிகளால் இயற்றப்பட்ட ஸ்ரீ சாரதா ஸ்தோத்திரத்திலிருந்து 16 முதல் 21 வரையிலான ஸ்லோகங்கள், மகேஸ்வரி அலங்காரத்தில் சாரதாம்பாவை விவரிக்கின்றன.
நவராத்திரியின் மூன்றாம் நாளில், ஸ்ரீ பரமேஷ்ட ஆச்சாரியாள் அம்பாளுடனான உரையாடல் மஹேஸ்வரர் அலங்காரம் வழியாகத் தொடர்கிறது, தேவி தனது காளையை வாஹனமாக ஏற்றபோது.
விருஷவான் என்பது இந்திரனைக் குறிக்கிறது மற்றும் ஸ்ரீ ஆச்சார்யாள் இதைப் பயன்படுத்தி சுதியை மேற்கோள் காட்டியுள்ளார்.
ஒரு மனிதனை ஒரு காளை என்று விவரிப்பதன் மூலம் அவரை சிறந்தவர் என்று வலியுறுத்துவதற்கு அவரைப் புகழ்வது பொதுவானது. இந்த யோசனை கவிதையில் அழகாக பின்னப்பட்டுள்ளது. வ்ருஷ என்றால் புஷ்ய என்றும் பொருள்.
16) தேவி! ஆருதி விக்யாவை வலுப்படுத்த நீங்கள் எங்களுக்கு முன் சபையை (காளையை) முன்வைத்தீர்களா – ‘வாவன் (இந்திரன்) எங்களுக்கு முன் தொடரலாமா?’
17) வாஷி! காளையானது உங்கள் சேவாவுக்கு தகுதியற்றவராக இருந்தால், அவர் ஒரு வபாபாவாக இல்லாவிட்டால் (சிறந்த வர்க்கம் அல்லது வகை)? அவர் உண்மையில் உங்களுக்கு சேவை செய்ய தகுதியானவர்.
18) ஓ தேவி! (நீங்கள்தான்) பிரம்மாவின் மகிழ்ச்சிக் கடலை வீசும் நிலவு (தாமரையிலிருந்து பிறந்தவர்)! பக்தர்களுக்கு புண்யா (விஷ்யா) வழங்குவதற்கு காளையை முன்னணியில் வைத்துள்ளீர்களா?
19) மாதா! சிவபெருமான் பசுபா (கால்நடைகளை) பாதுகாப்பவர் என்பதை உணர்ந்து, இந்த காளை அவரை அதன் பத்தத்திலிருந்து (போவின் பண்புகளை) ஒழித்து விட்டு, உங்களிடம் பேச்சு திறமையை வழங்குவதா?
20) பிரம்மாவின் துணைவி! சிவனின் புலித்தோலை மறைத்த இந்த காளை உங்கள் சன்னிதிக்கு விரைந்ததா? என்னைப் போன்ற சந்தேகத்திற்குரிய நபருக்கு, விரைவில் விளக்க முடியுமா?
21) காளை மீது அமர்ந்திருக்கும் இந்த திரிநேத்ரா (மூன்று கண்கள்), காளையின் மீது அமர்ந்திருப்பவர் மீண்டும் உபநயனம் செய்ய வேண்டும் என்பதைக் காட்டுகிறது, இது ஆண்களுக்கு மட்டுமே பொருந்தும், பெண்களுக்கு அல்ல.