ராமானுஜ நூற்றந்தாதி

ஸ்ரீ:

திருவரங்கத்தமுதனார் அருளிச் செய்த இராமாநுச நு}ற்றந்தாதி

தனியன்கள்

முன்னை வினையகல மூங்கிற் குடியமுதன்
பொனங்கழற்கமலப் போதிரண்டும், – என்னுடைய
சென்னிக்கணியாகச் சேர்த்தினேன் தென்புலத்தார்க்கு,
என்னுக்கடவுடையேன் யான்! 1

நயந்தரு பேரின்பமெல்லாம் பழுதென்று நண்ணினர்பால்,
சயந்தரு கீர்த்தி இராமானுசமுனி தாளிணைமேல்,
உயர்ந்த குணத்துத் திரவரங்கத்தமுது ஓங்கும், அன்பால்
இயம்பும் கலித்துறை அந்தாதி ஓத இசை நெஞ்சமே!. 2

சொல்லின் தொகைகொண்டுஉனதடிப்போதுக்குத் தொண்டுசெய்யும்,
நல்லன்பர் ஏத்துமுன் நாமமெல்லாம் என்தன் நாவினுள்ளே,
அல்லும் பகலும் அமரும்படி நல்கு அறுசமயம்
வெல்லும் பரம, இராமானுச! இதென் விண்ணப்பமே. 3

பாசுரங்கள் தொடக்கம்:

பூமன்னுமாது பொருந்தியமார்பன், புகழ்மலிந்த
பாமன்னு மாறன், அடிபணிந்துய்ந்தவன் ஃ
பல்கலையோர் தாம்மன்னவந்த இராமாநுசன்,
சரணாரவிந்தம் நாம்மன்னிவாழ,
நெஞ்சே சொல்லுவோம் அவன் நாமங்களே. 1

ழூகள்ளார்பொழில் தென்னரங்கன், கமலப்பதங்கள்
நெஞ்சிற் கொள்ளா, மனிசரை நீங்கிக் ஃ
குறையல்பிரானடிக்கீழ் விள்ளாத அன்;பன் இராமாநுசன்,
மிக்கசீலமல்லால் உள்ளாதென்நெஞ்சு,
ஒன்றறியேன் எனக்குற்றபேரியல்வே 2

பேரியல்நெஞ்சே!, அடிபணிந்தேனுன்னைப், பேய்ப்பிறவிப்
ப10ரியரோடுள்ளசுற்றம் புலர்த்திப் ஃ
பொருவருஞ்சீர் ஆரியன்செம்மை
இராமானுசமுனிக்கன்பு செய்யும், சீரியபேறுடையார்,
அடிக்கீழென்னைச்சேர்த்ததற்கே. 3

என்னைப்புவியில் ஒரு பொருளாக்கி, மருள்சுரந்த
முன்னைப்பழவினைவேறறுத்து, ஃ
ஊழிமுதல்வனையே பன்னப்பணித்த இராமானுசன்,
பரன்பாதமுமென் சென்னித்தரிக்கவைத்தான்,
எனக்கேதும் சிதைவில்லையே. 4

எனக்குற்ற செல்வம் இராமானுசனென்று, இசையகில்லா
மனக்குற்றமாந்தர் பழிக்கில்புகழ் ஃ
அவன் மன்னிய சீர் தனக்குற்ற அன்பர் அவன்
திருநாமங்கள் சாற்றுமென்பா, இனக்குற்றம்
காணகில்லார், பத்தி ஏய்ந்த இயல்விதென்றே. 5

இயலும் பொருளும் இசையத்தொடுத்து, ஈன்கவிகளன்பால்
மயல்கொண்டுவாழ்த்தும் இராமானுசனை ஃ
மதியின்மையால் பயிலும் கவிகளில் பத்தியில்லாத
என்பாவிநெஞசால், முயல்கின்றனன்,
அவன்றன் பெருங்கீர்த்தி மொழிந்திடவே 6

ழூமொழியைக் கடக்கும் பெரும்புகழான்,
வஞ்சமுக்குறும்பாம் குழியைக்கடக்கும்,
நம்கூரத்தாழ்வான் சரண்கூடியபின் ஃ
பழியைக்கடத்தும் இராமாநுசன் புகழ்பாடி,
அல்லா வழியைக்கடத்தல்,
எனக்கினியாதும்வருத்தமன்றே 7

வருத்தும் புறவிருள் மாற்ற, எம்பொய்கைப்பிரான்
மறையின் குருத்தின் பொருளையும்,
செந்தமிழ் தன்னையும்கூட்டி ஃ
ஒன்றத் திரித்தன்றெரித்த திருவிளக்கைத்
தன் திருவுள்ளத்தே, இருத்தும்பரமன்,
இராமானுசனெம் இறையவனே. 8

இறைவனைக் காணும் இதயத்திருள்கெட,
ஞானமென்னும் நிறைவிளக்கேற்றிய,
பூதத்திருவடித்தாள்கள் ஃ
நெஞ்சத்துறையவைத்தாளும் இராமானுசன்
புகழ்ஓதும் நல்லோர், மறையினைக்காத்து,
இந்த மண்ணகத்தே மன்னவைப்பவரே. 9

மன்னியபேரிருள் மாண்டபின், கோவலுள் மாமலராள்
தன்னொடு மாயனைக், கண்டமைகாட்டும் ஃ
தமிழ்த்தலைவன் பொன்னடிபோற்றும்
இராமானுசற்கன்புபூண்டவர் தாள்,
சென்னியிற்சூடும், திருவுடையாரென்றும் சீரியரே. 10
சீரியநான்மறைச் செம்பொருள், செந்தமிழாலளித்த
பாரியலும் புகழ்ப்பாண்பெருமாள் ஃ
சரணாம்பதுமத்தாரியல் சென்னி இராமானுசன்றன்னைச்
சார்ந்தவர்தம், காரியவண்மை,
என்னால் சொல்லொணாதிக்கடலிடத்தே 11

இடங்கொண்டகீர்த்தி மழிசைக்கிறைவன்,
இணையடிப்போதடங்கும் இதயத்திராமானுசன் ஃ
அம்பொற்பாதமென்றும் கடங்கொண்டிறைஞ்சும்
திருமுனிவர்க்கன்றிக்காதல் செய்யாத், 12
திடங்கொண்டஞானியர்க்கே, அடியேனன்பு செய்வதுவே
செய்யும் பசுந்தளபத் தொழில்மாலையும், செந்தமிழில்
பெய்யும் மறைத் தமிழ்மாலையும் ஃ
பேராத சீரரங்கத்தையன் கழற்கணியும் பரன்தாளன்றி,
ஆதரியாமெய்யன்,
இராமானுசன் சரணேகதிவேறெனக்கே. 13

கதிக்குப்பதறி, வெங்கானமும் கல்லும் கடலுமெல்லாம்
கொதிக்கத், தவம்செய்யும்கொள்கையற்றேன், ஃ
கொல்லிகாவலன் சொல் பதிக்கும் கலைக்கவிபாடும்
பெரியவர் பாதங்களே, துதிக்கும்பரமன்,
இராமானுசனென்னைச் சோர்விலனே. 14

சோராதகாதல் பெருஞ்சுழிப்பால், தொல்லை மாலையொன்றும்
பாராதவனை, பல்லாண்டென்று காப்பிடும் ஃ
பான்மையன்தாள் பேராதவுள்ளத்திராமானுசன்றன்
பிறங்கியசீர், சாராமனிசரைச் சேரேன்,
எனக்கென்ன தாழ்வினியே? 15

ழூதாழ்வொன்றில்லா மறைதாழ்ந்து, தலமுழுதும் கலியே
ஆள்கின்றநாள்வந்து, அளித்தவன்காண்மின், ஃ
அரங்கர்மௌலி சூழ்கின்றமாலையைச் சூடிக்கொடுத்தவள்
தொல்லருளால், வாழ்கின்றவள்ளல்,
இராமானுசனென்னும் மாமுனியே. 16

முனியார் துயரங்கள் முந்திலும், இன்பங்கள் மொய்த்திடினும்
கனியார்மனம், கண்ணமங்கை நின்றானைக் ஃ
கலைபரவும் தனியானைத் தண்டமிழ்செய்த
நீலன்றனக்கு, உலகில் இனியானை,
எங்கள் இராமானுசனைவந்து எய்தினரே 17

எய்தற்கரியமறைகளை, ஆயிரம்இன்தமிழால் செய்தற்
குலகில்வரும், சடகோபனைச், ஃ
சிந்தையுள்ளே பெய்தற்கிசையும் பெரியவர்சீரை
உயிர்களெல்லாம், உய்தற்குதவும்,
இராமானுசனெம்உறுதுணையே 18

உறுபெருஞ்செல்வமும் தந்தையும்தாயும், உயர்குருவும்
வெறிதருபூமகள் நாதனும், ஃ
மாறன் விளங்கியசீர் நெறிதரும் செந்தமிழ்
ஆரணமேயென்றிந்நீணிலத்தோர், அறிதரநின்ற,
இராமானுசன் எனக்கு ஆரமுதே. 19

ஆரப்பொழில் தென்குருகைப்பிரான், அமுதத்திருவாய்
ஈரத்தமிழின், இசையுணர்ந்தோர்கட்கு, ஃ
இனியவர்தம் சீரைப்பயின்றுய்யும் சீலங்கொள்
நாதமுனியை, நெஞ்சால் வாரிப்பருகும்,
இராமானுசனென்றன்மாநிதியே. 20

நிதியைப் பொழியும்முகிலென்று, நீசர்தம்வாசல்பற்றித்
துதிகற்றுலகில் துவள்கின்றிலேன் ஃ
இனித்து}ய்நெறிசேர் எதி;கட்கிறைவன் யமுனைத்துறைவன்
இணையடியாம், கதிபெற்றுடைய,
இராமானுசனென்கைக்காத்தனனே. 21

கார்த்திகையானும் கரிமுகத்தானும், கனலும்முக்கண்
மூர்த்தியும் மோடியும் வெப்பும் முதுகிட்டு, ஃ
மூவுலகும் ©த்தவனே! என்றுபோற்றிடவாணன்
பிழைபொறுத்த, தீர்த்தனையேத்தும்,
இராமானுசனென்றன்சேமவைப்பே 22

வைப்பாயவான்பொருளென்று, நல்லன்பர்மனத்தகத்தே
எப்போதும்வைக்கும் இராமானுசனை, ஃ
இருநிலத்தில் ஒப்பார் இலாதஉறுவினையேன்
வஞ்ச நெஞ்சில்வைத்து, முப்போதும்வாழ்த்துவன்,
என்னாம் இது அவன் மொய்புகழ்க்கே. 23

மொய்த்தவெந்தீவினையால் பல்லுடல்தொறும்மூத்து,
அதனால் எய்த்தொழிந்தேன், முனநாள்களெல்லாம்,ஃ
இன்று கண்டுயர்ந்தேன் பொய்த்தவம்
போற்றும்புலைச்சமயங்கள்நிலத்தவியக், 24
கைத்தமெய்ஞ்ஞானத்து, இராமானுசனென்னும்கார்தன்னையே.
காரேய் கருணையிராமாநுச, இக்கடலிடத்தில்
ஆரேயறிபவர், நின்னருளின்தன்மை, ஃ
அல்லலுக்கு நேரேயுறைவிடம் நான்வந்து
நீயென்னைஉய்த்தபின், உன் சீரேயுயிர்க்குயிராய்,
அடியேற்கின்றுதித்திக்குமே. 25

திக்குற்ற கீர்த்தியிராமாநுசனை, என் செய்வினையாம்
மெய்க்குற்றம் நீக்கி, விளங்கியமேகத்தை, ஃ
மேவும்நல்லோர் எக்குற்றவாளர்
எதுபிறப்பேதியல்வாகநின்றோர், அக்குற்றம்அப்பிறப்பு,
அவ்வியல்வேநம்மையாட்கொள்ளுமே 26

கொள்ளக்குறைவற்றிலங்கிக், கொழுந்துவிட்டோங்கியவுன்
வள்ளல் தனத்தினால், வல்வினையேன் மனம்
நீ புகுந்தாய் ஃ வெள்ளைச்சுடர்விடும்உன்பெருமேன்மைக்கு இழுக்கிதென்று, தள்ளுற் றிரங்கும்,
இராமானுச! என்தனிநெஞ்சமே! 27

நெஞ்சில்கறைகொண்ட கஞ்சனைக்காய்ந்தநிமலன், நங்கள்
பஞ்சித்திருவடி, பின்னைதன்காதலன், ஃ
பாதம் நண்ணா வஞ்சர்க்கரிய இராமானுசன்புகழ்
அன்றியென்வாய், கொஞ்சிப்பரவகில்லாது,
என்னவாழ்வின்றுகூடியதே! 28

கூட்டும் விதியென்றுகூடுங்கொலோ, தென்குருகைப்பிரான்
பாட்டென்னும்,வேதப்பசுந்தமிழ்தன்னைத், ஃ
தன்பத்தியென்னும் வீட்டின்கண்வைத்த இராமானுசன்
புகழ்மெய்யுணர்ந்தோர், ஈட்டங்கள்தன்னை,
என்நாட்டங்கள்கண்டின்பமெய்திடவே. 29

இன்பம்தருபெருவீடுவந்தெய்திலென்? எண்ணிற்த
துன்பந்தரு நிரயம்பலசூழிலென்? ஃ
தொல்லுலகில் மன்பல்லுயிர்கட்கிறையவன்
மாயன்எனமொழிந்த, அன்பன் அனகன்,
இராமானுசனென்னை ஆண்டனனே. 30

ழூஆண்டுகள் நாள் திங்களாய், நிகழ்காலமெல்லாம்மனமே!
ஈண்டு, பல்யோனிகள்தோறுழல்வோம், ஃ
இன்றோரெண்ணின்றியே காண்டகுதோளண்ணல்
தென்னத்தியூரர்கழலிணைக்கீழ்ப், ப10ண்டவன்பாளன்,
இராமானுசனைப்பொருந்தினமே. 31

பொருந்தியதேசும் பொறையும் திறலும்புகழும், நல்ல
திருந்தியஞானமும், செல்வமும் சேரும் ஃ
செருகலியால் வருந்தியஞாலத்தை,
வண்மையினால்வந்தெடுத்தளித்த அருந்தவன்,
எங்கள் இராமானுசனை அடைபவர்க்கே. 32

அடையார் கமலத்தலர்மகள் கேள்வன், கையாழியென்னும்
படையோடுநாந்தகமும் படர்தண்டும் ஃ
ஒண்சார்ங்கவில்லும் புடையார்புரிசங்கமுமிந்தப்
பூதலம்காப்பதற்கு, என்னிடையே,
இராமானுசமுனியாயின இந்நிலத்தே 33

நிலத்தைச் செறுத்துண்ணும் நீசக்கலியை, நினைப்பரிய
பலத்தைச்செறுத்தும், பிறங்கியதில்லை, ஃ
என்பெய்வினைதென் புலத்தில்பொறித்த வப்புத்தகச்சும்மை
பொறுக்கியபின், நலத்தைப்பொறுத்தது,
இராமானுசன்றன் நயப்புகழே 34

நயவேனொருதெய்வம்நானிலத்தே, சிலமானிடத்தைப்
புயலேஎன, கவிபோற்றிசெய்யேன், ஃ
பொன்னரங்கமென்னில் மயலேபெருகும் இராமானுசன்,
மன்னுமாமலர்த்தாள் அயரேன்,
அருவினை என்னையெவ்வாறின்றடர்ப்பதுவே? 35

அடல்கொண்ட நேமியன் ஆருயிர்நாதன், அன்றாரண்ச்சொல்
கடல்கொண்டஒண்பொருள் கண்டளிப்பப், ஃ
பின்னும் காசினியோர் இடரின்கண்வீழ்ந்திடத் தானும்
அவ்வொண்பொருள்கொண்டு, அவர்பின்படரும்குணன்,
எம்இராமானுசன்றன் படியிதுவே 36

படிகொண்டகீர்த்தி இராமாயணமென்னும்பத்திவெள்ளம்,
குடிகொண்டகோயில், இராமானுசன்குணங்கூறும், ஃ
அன்பர் கடிகொண்டமாமலர்த்தாள் கலந்துள்ளங்கனியும்
நல்லோர், அடிகண்டுகொண்டுகந்து,
என்னையும் ஆளவர்க்காக்கினரே. 37

ஆக்கியடிமை நிலைப்பித்தனை, யென்னை இன்றவமே
போக்கிப்புறத்திட்டது என்பொருளாமுன்பு, ஃ
புண்ணியர்தம் வாக்கிற்பிரியா இராமானுச!
நின்அருளின்வண்ணம், நோக்கில்தெரிவரிதால்,
உரையாயிந்தநுண்பொருளே. 38

பொருளும் புதல்வரும்பூமியும், ப10ங்குழலாருமென்றே
மருள்கொண்டிளைக்கும், நமக்குநெஞ்சே! ஃ
மற்றுளார்தரமோ? இருள்கொண்டவெந்துயர்
மாற்றித்தன்ஈறில்பெரும்புகழே, தெருளும்தெருள்தந்து,
இராமானுசன்செய்யும் சேமங்களே. 39

சேமநல்வீடும் பொருளும் தருமமும்,
சீரியநற்காமமும் என்றிவைநான்கென்பர், ஃ
நான்கினும் கண்ணனுக்கே ஆமதுகாமம் அறம்பொருள்
வீடிதற்கென்றுரைத்தான், வாமனன்சீலன்,
இராமானுசனிந்தமண்மிசையே 40

மண்மிசையோனிகள் தோறும்பிறந்து, எங்கள்மாதவனே
கண்ணுறநிற்கிலும் காணகில்லா, ஃ
உலகோர்களெல்லாம் அண்ணல் இராமானுசன்வந்து தோன்றியஅப்பொழுதே, நண்ணருஞானம்
தலைக்கொண்டு, நாரணற்காயினரே. 41

ஆயிழையார்கொங்கைதங்கும் – அக்காதல்அளற்றழுந்தி
மாயுமென் ஆவியை, வந்தெடுத்தானின்று, ஃ
மாமலராள் நாயகன் எல்லாவுயிர்கட்கும்நாதன்,
அரங்கனென்னும் தூயவன்,
தீதில் இராமானுசன் தொல்லருள்சுரந்தே. 42

சுரக்கும் திருவும்உணர்வும், சொலப்புகில்வாயமுதம்
பரக்கும், இருவினைபற்றறவோடும், ஃ
படியிலுள்ளீர்! உரைக்கின்றனனுமக்கு
யானறஞ்சீறும் உறுகலியைத்,துரக்கும்பெருமை,
இராமானுசனென்று சொல்லுமினே. 43

சொல்லார் தமிழொருமூன்றும், சுருதிகள்நான்குமெல்லை
இல்லா, அறநெறியாவும்தெரிந்தவன், ஃ
எண்ணருஞ்சீர்நல்லார்பரவும் இராமானுசன்
திருநாமம்நம்பிக்கு அல்லார் அகலிடத்தோர்,
எதுபேறென்றுகாமிப்பரே. 44

பேறொன்றுமற்றில்லைநின்சரண்அன்றி, அப்பேறளித்தற்
காறொன்றுமில்லை, மற்றைச்சரண்அன்றி, ஃ
என்றிப்பொருளைத் தேறுமவர்க்கும் எனக்கும்
உனைத்தந்தசெம்மை சொல்லால், கூறும்பரம்மன்று,
இராமானுச! மெய்ம்மைகூறிடிலே. 45

கூறுஞ்சமயங்கள் ஆறும்குலையக், குவலயத்தே
மாறன்பணித்த, மறையுணர்ந்தோனை, ஃ
மதியிலியேன் தேறும்படியென்மனம் புகுந்தானைத்,
திசையனைத்தும் ஏறும்குணனை,
இராமானுசனை இறைஞ்சினமே. 46

இறைஞ்சப்படும்பரன் ஈசன் அரங்கனென்று, இவ்வுலகத்-
தறம்செப்பும், அண்ணல் இராமானுசன், ஃ
என்அருவினையின் திறம்செற்றிரவும்பகலும் விடாதென்றன்
சிந்தையுள்ளே, நிறைந்தொப்பறவிருந்தான்,
எனக்காரும்நிகரில்லையே! 47

நிகரின்றி நின்றவென்நீசதைக்கு, நின்னருளின்கணன்றிப்
புகலொன்றுமில்லை, அருட்குமஃதேபுகல், ஃ
புன்மையிலோர் பகரும்பெருமைஇராமானுச!
இனிநாம்பழுதே, அகலும்பொருளென்,
பயனிருவோமுக்குமானபின்னே? 48

ஆனது செம்மையறநெறி, பொய்ம்மை அறுசமயம்
போனது பொன்றி, இறந்ததுவெங்கலி, ஃ
பூங்கமலத் தேநதிபாய்வயல் தென்னரங்கன்
கழல் சென்னிவைத்துக், தானத்தில்மன்னும்,
இராமானுசனித்தலத்துதித்தே. 49

உதிப்பனவுத்தமர்சிந்தையுள், ஒன்னலர் நெஞ்சமஞ்சிக்
கொதித்திட, மாறிநடப்பன, ஃ
கொள்ளைவன்குற்றமெல்லாம் பதித்தவென்புன்கவிப்பாவினம்
பூண்டனபாவுதொல்சீர், எதித்தலைநாதன்,
இராமனுசன்றன் இணையடியே. 50

அடியைத் தொடர்ந்தெழும்ஐவர்கட்காய், அன்றுபாரதப்போர்
முடியப், பரிநெடுந்தேர்விடுங்கோனை, ஃ
முழுதுணர்ந்த அடியார்க்கமுதம் இராமானுசன்
என்னைஆளவந்து, இப்படியிற்பிறந்தது,
மற்றில்லைகாரணம்பார்த்திடிலே. 51

பார்தானறுசமயங்கள்பதைப்ப,
இப்பார்முழுதும் போர்த்தான் புகழ்கொண்டு,
புன்மையினேனிடைத்தான்புகுந்து ஃ
தீர்த்தானிருவினை தீர்த்து,
அரங்கன்செய்யதாளிணையோடார்த்தான்,
இவையென் இராமானுசன்செய்யும் அற்புதமே. 52

அற்புதன் செம்மை இராமானுசன், என்னைஆளவந்த
கற்பகம்கற்றவர், காமுறுசீலன், ஃ
கருதரிய பற்பல்லுயிர்களும் பல்லுலகு யாவும்
பரனதென்னும், நற்பொருள்தன்னை,
இந்நானிலத்தேவந்துநாட்டினனே. 53

நாட்டியநீசச்சமயங்கள்மாண்ட்ன,
நாரணனைக் காட்டியவேதம்களிப்புற்றது, ஃ
தென்குருகைவள்ளல் வாட்டமிலாவண்டமிழ்மறை
வாழ்ந்தது, மண்ணுலகில் ஈட்டியசீலத்து,
இராமானுசன்றன் இயல்வுகண்டே. 54

கண்டவர் சிந்தைகவரும், கடிபொழில்தென்னரங்கன்,
தொண்டர்குலாவும் இராமானுசனைத், ஃ
தொகையிறந்த பண்தருவேதங்கள் பார்மேல்நிலவிடப் பார்த்தருளும், கொண்டலைமேவித்தொழும்,
குடியாமெங்கள் கோக்குடியே. 55

கோக்குலமன்னரைமூவெழுகால், ஒருகூர்மழுவால்
போக்கியதேவனைப், போற்றும்புனிதன், ஃ
புவனமெங்கும் ஆக்கியகீர்த்தி இராமானுசனை
அடைந்தபின், என் வாக்குரையாது,
என்மனம் நினையாதினி மற்றொன்றையே. 56

மற்றொரு பேறுமதியாது, அரங்கன்மலரடிக்காள்உற்றவரே, தனக்குற்றவராக்கொள்ளும் உத்தமனை, ஃ
நற்றவர் போற்றுமிராமாநுசனை,
இந்நானிலத்தே பெற்றனன்,
பெற்றபின் மற்றறியேனொரு பேதைமையே. 57

பேதையர்வேதப்பொருளிதென்றுன்னிப், பிரமம்நன்றென்றோதி
மற்றெல்லாஉயிரும் அஃதென்று, ஃ
உயிர்கள் மெய்விட்டு ஆதிப் பரனொடொன்றாமென்று
சொல்லுமவ்வல்லலெல்லாம்,
வாதில்வென்றான், எம்இராமானுசன் மெய்மமதிக்கடலே. 58

கடலளவாயதிசையெட்டினுள்ளும், கலியிருளே
மிடைதருகாலத்திராமானுசன், ஃ
மிக்கநான்மறையின் சுடரொளியாலவ்விருளைத்
துரந்திலனேல், உயிரை உடையவன்,
நாரணன்என்றறிவாரில்லை உற்றுணர்ந்தே. 59

உணர்ந்தமெய்ஞ்ஞானியர்யோகந்தொறும், திருவாய்மொழியின்
மணந்தரும், இன்னிசைமன்னும் இடந்தொறும், ஃ
மாமலராள் புணர்ந்தபொன்மார்பன் பொருந்தும்
பரிதொறும் புக்குநிற்கும், குணந்திகழ்கொண்டல்,
இராமானுசனெங் குலக்கொழுந்தே. 60

கொழுந்துவிட்டோடிப்படரும் வெங்கோள்வினையால்,
நிரயத்தழுந்தியிட்டேனை, வந்தாட்கொண்டபின்னும்,ஃ
அருமுனிவர் தொழுந்தவத்தோனெம்இராமானுசன்
தொல்புகழ், சுடர்மிக்கெழுந்தது
அத்தால் நல்லதிசயங்கண்ட திருநிலமே. 61

இருந்தேனிருவினைப்பாசம்கழற்றி, இன்றியான்
இறையும் வருந்தேன், இனியெம்இராமானுசன், ஃ
மன்னுமாமலர்த்தாள் பொருந்தாநிலையுடைப்
புன்மையினோர்க்கு ஒன்றும்நன்மைசெய்யாப்,
பெருந்தேவரைப்பரவும், பெரியோர் தம்கழல்பிடித்தே. 62

பிடியைத்தொடரும்களிறென்ன, யானுன்பிறங்கியசீர்
அடியைத்தொடரும்படி நல்கவேண்டும், ஃ
அறுசமயச் செடியைத் தொடரும் அருள்செறிந்தோர்
சிதைந்தோடவந்து இப்படியைத்தொடரும்,
இராமானுச! மிக்கபண்டிதனே. 63

பண்டருமாறன்பசுந்தமிழ், ஆனந்தப்பாய்மதமாய்
விண்டிட, எங்கள் இராமானுசமுனிவேழம் ஃ
மெய்ம்மைகொண்ட நல்வேதக்கொழுந்தண்டமேந்திக்,
குவலயத்தே மண்டிவந்தேன்றது,
வாதியர்காள்! உங்கள்வாழ்வற்றதே. 64

வாழ்வற்றது தொல்லைவாதியர்க்கு, என்றும்மறையவர்தம்
தாழ்வற்றது, தவம் தாரணிபெற்றது, ஃ
தத்துவ நு}ல் கூழற்றது குற்றமெல்லாம்
பதித்தகுணத்தினர்க்கு, அந்நாழற்றது,
நம்இராமானுசன் தந்தஞானத்திலே. 65

ஞானங்கனிந்தநலங்கொண்டு, நாடொறும்நைபவர்க்கு
வானம்கொடுப்பதுமாதவன், ஃ
வல்வினையேன் மனத்தில் ஈனம்கடிந்தஇராமானுசன்
தன்னைஎய்தினர்க்கு, அத்தானம்கொடுப்பது,
தன்தகவென்னும்சரண்கொடுத்தே. 66

சரணமடைந்ததருமனுக்காப், பண்டுநூற்றுவரை
மரணம் அடைவித்தமாயவன் தன்னை, ஃ
வணங்கவைத்த கரணம்இவையுமக்கன்றென்றிராமானுசன்,
உயிர்கட்(கு) அரணங்கமைத்திலனேல்,
அரணர்மற்றிவ்வாருயிர்க்கே? 67

ஆரெனக்கின்றுநிகர்சொல்லின், மாயனன்றைவர்
தெய்வத் தேரினிற்செப்பியகீதையின், ஃ
செம்மைப்பொருள்தெரியப் பாரினிற்சொன்ன
இராமானுசனைப் பணியும்நல்லோர்,
சீரினிற்சென்றுபணிந்தது, என்னாவியும்சிந்தையுமே. 68

சிந்தையினொடுகரணங்கள்யாவும்சிதைந்து,
முன்னாள் அந்தமுற்றாழ்ந்ததுகண்டு, ஃ
அவைஎன்றனக்கன்றருளால் தந்தஅரங்கனும்
தன்சரண்தந்திலன், தானதுதந்து, எந்தைஇராமானுசன்
வந்தெடுத்தனன் இன்றென்னையே. 69

என்னையம் பார்த்தென்இயல்வையும்பார்த்து, எண்ணில்
பல்குணத்த உன்னையும் பார்க்கில்,
அருள்செய்வதேநலம், ஃ அன்றியென்பால் பின்னையும்
பார்க்கில்நலமுளதே? உன்பெருங்கருணை, தன்னை யென்பார்ப்பர், இராமானுச! உன்னைச்சார்ந்தவரே. 70

சார்ந்ததென் சிந்தையுன் தாளிணைக்கீழ், அன்புதான்மிகவும்
கூர்ந்தது, அத்தாமரைத்தாள்களுக்கு, ஃ
உன்றன் குணங்களுக்கே தீர்ந்ததென்செய்கை
முன்செய்வினை நீசெய்வினையே, அதனால்பேர்ந்தது,
வண்மைஇராமானுச! எம்பெருந்;தகையே. 71

கைத்தனன் தீயசமயக்கலகரைக்,
காசினிக்கேஉய்த்தனன், தூயமறைநெறிதன்னை, ஃ
என்றுன்னியுள்ளம் நெய்த்தவன்போடிருந்தேத்தும்
நிறைபுகழோருடனே, வைத்தனன்என்னை,
இராமானுசன் மிக்கவண்மைசெய்தே. 72

வண்மையினாலுந்தன்மாதகவாலும், மதிபுரையும்
தண்மையினாலும், இத்தாரணியோர்கட்குத், ஃ
தான்சரணாய் உண்மை நன்ஞானம்உரைத்தஇராமானுசனை,
உன்னும் திண்மையல்லாலெனக்கில்லை,
மற்றோர்நிலைதேர்ந்திடிலே. 73

தேரார் மறையின்திறமென்று, மாயவன்தீயவரைக்
கூராழிகொண்டுகுறைப்பது, ஃ கொண்டலனையவண்மை ஏரார்குணத்தெம்இராமானுசன்.
அவ்வெழில்மறையில் சேராதவரைச்சிதைப்பது,
அப்போதொருசிந்தைசெய்தே. 74

செய்த்தலைச்சங்கம்செழுமுத்தம்ஈனும், திருவரங்கர்
கைத்தலத்தாழியும்சங்கமுமேந்தி, ஃ
நங்கண் முகப்பேமொய்த்தலைத்துன்னைவிடேனென்றிருக்கிலும்,
நின்புகழே மொய்த்தலைக்கும்வந்து,
இராமானுச! என்னைமுற்றுநின்றே. 75

ழூநின்றவண்கீர்த்தியும்நீள்புனலும், நிறைவேங்கடப்பொற்
குன்றமும், வைகுந்தநாடும் குலவியபாற்கடலும்,ஃ
உன்தனக்கெத்தனையின்பந்தரும்
உன்இணைமலர்த்தாள், என்றனக்கும்அது,
இராமானுச! இவையீந்தருளே. 76

ஈந்தனனீயாதஇன்னருள், எண்ணில்மறைக்குறும்பைப்
பாய்ந்தனன், அம்மறைப்பல்பொருளால், ஃ
இப்படியனைத்தும் ஏய்ந்தனன்கீர்த்தியினாலென் வினைகளை,
வேர்பறியக் காய்ந்தனன், வண்மை
இராமானுசற்கென்கருத்தினையே? 77

கருத்திற்புகுந்துள்ளிற்கள்ளம்கழற்றிக், கருதரிய
வருத்தத்தினால்மிகவஞ்சித்து, ஃ
நீயிந்தமண்ணகத்தே திருத்தித்திருமகள் கேள்வனுக்கு
ஆக்கியபின், என்னெஞ்சில்பொருத்தப்படாது,
எம்இராமானுச! மற்றோர் பொய்ப்பொருளே. 78

பொய்யைச்சுரக்கும் பொருளைத்துரந்து, இந்தப்பூதலத்தே
மெய்யைப்புரக்கும் இராமானுசன் நிற்க, ஃ
வேறுநம்மை உய்யக்கொள்ளவல்ல தெய்வம்
இங்கியாதென்றுலர்ந்தவமே, ஐயப்படாநிற்பர்,
வையத்துள்ளோர்நல்லறிவிழ்தே. 79

நல்லார் பரவும்இராமநுசன், திருநாமம்நம்ப
வல்லார்திறத்தை, மறவாதவர்கள்யவர், ஃ
அவர்கே எல்லாவிடத்திலும் என்றுமெப்போதிலும்
எத்தொழும்பும், சொல்லால்மனத்தால், கருமத்தினால்,
செய்வன் சோர்வின்றிறே. 80

சோர்வின்றி உன்றன்துணையடிக்கீழ்த், தொண்டுபட்டவர்பால்
சார்வின்றி நின்றஎனக்கு, ஃ
அரங்கன்செய்யதாளிணைகள் பேர்வின்றியின்றுபெறுத்தும்
இராமானுச!, இனியுன் சீரொன்றியகருணைக்கு,
இல்லைமாறுதெரிவுறிலே. 81

தெரிவுற்ற ஞானம்செறியப்பெறாது, வெந்தீவினையால்
உருவற்றஞானத்துழல்கின்றஎன்னை, ஃ
ஒருபொழுதில் பொருவற்றகேள்வியனாக்கிநின்றான்
என்னபுண்ணியனோ!, தெரிவுற்றகீர்த்தி,
இராமானுசனென்னும் சீர்முகிலே. 82

சீர்கொண்டுபேரறம்செய்து, நல்வீடுசெறிதுமென்னும்
பார்கொண்டமேன்மையர்கூட்டனல்லேன், ஃ
உன்பதயுகமாம் ஏர்கொண்டவீட்டைஎளிதினில்எய்துவன்,
உன்னுடைய கார்கொண்டவண்மை,
இராமானுச! இதுகண்டுகொள்ளே. 83

கண்டுகொண்டேனெம்இராமானுசன்றன்னைக், காண்டலுமே
தொண்டுகொண்டேன், அவன் தொண்டர்பொற்றாளில்,
அவன்சீர் வெள்ளவாரியை, வாய்மடுத்தின்(று) உண்டுகொண்டேன்,
இன்னம் உற்றன ஓதில் உலப்பில்லையே. 84

ஓதியவேதத்தின் உட்பொருளாய், அதன்உச்சிமிக்க
சோதியை, நாதன்எனவறியா துழல்கின்றதொண்டர் ஃ
பேதைமை தீர்த்தவிராமாநுசனைத்தொழும்பெரியோர்,
பாதமல்லாலென்றன் ஆருயிர்க்கு,
யாதொன்றும்பற்றில்லையே. 85

பற்றாமனிசரைப்பற்றி, அப்பற்றுவிடாதவரே
உற்றாரெனவுழன்று, ஓடிநையேனினி, ஃ
ஒள்ளிய நு}ல் கற்றார் பரவும் இராமானுசனைக,
கருதுமுள்ளம் பெற்றார்யவர்,
அவரெம்மைநின்றாளும்பெரியவரே. 86

பெரியவர் பேசிலும்பேதையர் பேசிலும், தன்குணங்கட்-
குரியசொல்என்றும், உடையவன்என்றென்று, ஃ
உணர்வில்மிக்கோர் தெரியும்வண்கீர்த்திஇராமானுசன்,
மறைதேர்ந்துலகில் புரியுநன்ஞானம்,
பொருந்தாதவரைப்பொரும்கலியே. 87

கலிமிக்கசெந்நெல் கழனிக்குறையல், கலைப்பெருமான்
ஒலிமிக்கபாடலைஉண்டு, தன்னுள்ளம்தடித்து, ஃ
அதனால்வலிமிக்க சீயம் இராமானுசன்
மறைவாதியராம், புலிமிக்கதென்று,
இப்புவனத்தில் வந்தமை போற்றுவனே. 88

போற்றருஞ்சீலத்திராமானுச, நின்புகழ்தெரிந்து
சாற்றுவனேல், அதுதாழ்வதுதீரில், ஃ
உன்சீர்தனக்கோர் ஏற்றமென்றேகொண்டிருக்கிலும்,
என்மனம்ஏத்தியன்றி ஆற்றகில்லாது,
இதற்கென்னினைவாயென்றிட்டஞ்சுவனே. 89

நினையார் பிறவியைநீக்கும்பிரானை, இந்நீணிலத்தே
எனையாளவந்த இராமானுசனை, ஃ
இருங்கவிகள்புனையார்புனையும்பெரியவர்தாள்களில்,
பூந்தொடையல் வனையார்,
பிறப்பில்வருந்துவர் மாந்தர்மருள்சுரந்தே. 90

மருள் சுரந்தாகமவாதியர்கூறும், அவப்பொருளாம்
இருள்சுரந்தெய்த்த, உலகிருள்நீங்கத், ஃ
தன்ஈண்டியசீர்அருள்சுரந்தெல்லாவுயிர்கட்கும்நாதன்,
அரங்கனென்னும் பொருள்சுரந்தான்,
எம்இராமானுசன் மிக்கபுண்ணியனே. 91

புண்ணியநோன்பு புரிந்துமிலேன், அடிபோற்றிசெய்யும்
நுண்ணருங்கேள்வி, நுவன்றுமிலேன், ஃ
செம்மைநு}ற்புலவர்க்கெண்ணருங்கீர்த்தி இராமானுச!
இன்றுநீபுகுந்து, என்கண்ணுள்ளும்நெஞ்சுள்ளும்,
நின்றவிக்காரணம்கட்டுரையே. 92

கட்டப்பொருளைமறைப்பொருளென்று, கயவர்சொல்லும்
பெட்டைக்கெடுக்கும்பிரானல்லனே, ஃ
என்பெருவினையைக் கிட்டிக்கிழங்கொடு
தன்னருள்என்னுமொள்வாளுருவி, வெட்டிக்களைந்த,
இராமானுசனென்னும்மெய்த்தவனே. 93

தவம்தரும் செல்வும்தகவும்தரும், சலியாப்பிறவிப்
பவந்தரும் , தீவினைபாற்றித்தரும், ஃ
பரந்தாமமென்னும் திவந்தரும்தீதில் இராமானுசன்தன்னைச்
சார்ந்தவர்கட்(கு), உவந்தருந்தேன்,
அவன்சீரன்றியானொன்றும்உள்மகிழ்ந்தே. 94

உண்ணின்றுயிர்களுக்குற்றனவேசெய்து, அவர்க்குயவே
பண்ணும்பரனும் பரிவிலனாம்படி, ஃ
பல்லுயிர்க்கும் விண்ணின்தலைநின்றுவீடளிப்பான்
எம் இராமானுசன், மண்ணின்தலத்துதித்து,
உய்மறைநாலும்வளர்த்தனனே. 95

வளரும் பிணிகொண்டவல்வினையால், மிக்கநல்வினையில்
கிளரும்துணிவுகிடைத்தறியாது, ஃ
முடைத்தலையூன்தளரும்அளவும்தரித்தும்விழுந்தும்
தனிதிரிவேற்(கு), உளரெம்இறைவர்,
இராமானுசன்றன்னைஉற்றவரே. 96

தன்னையுற்றாட்செய்யவும்தன்மையினோர், மன்னுதாமரைத்தாள்
தன்னையுற்றாட்செய்ய, என்னையுய்த்தானின்று, ஃ தன்தகவால் தன்னையுற்றாரன்றித்தன்மையுற்றாரில்லை என்றறிந்து,
தன்னையுற்றாரை, இராமானுசன்குணம்சாற்றிடுமே. 97

ழூஇடுமே இனிய சுவர்க்கத்தில், இன்னம்நரகிலிட்டுச்
சுடுமேயவற்றைத், தொடர்தருதொல்லைச், ஃ
சுழல் பிறப்பில் நடுமேயினிநம்இராமானுசன்
நம்மைநம்வசத்தே, விடுமேசரணமென்றால்,
மனமே! நையல்மேவுதற்கே. 98

தற்கச் சமணரும் சாக்கியப்பேய்களும், தாழ்சடையோன்
சொற்கற்றசோம்பரும், சூனியவாதரும், ஃ
நான்மறையும் நிற்கக்குறும்புசெய் நீசரும்மாண்டனர்,
நீணிலத்தே பொற்கற்பகம்,
எம்இராமானுசமுனிபோந்தபின்னே. 99

போர்ந்ததென்னெஞ்சென்னும் பொன்வண்டு, உனதடிப்போதில்
ஒண்சீராம் தெளிதேனுண்டமர்ந்திடவேண்டி, ஃ
நின்பாலதுவே ஈந்திடவேண்டும்இராமானுச!
இதுஅன்றியொன்றும், மாந்தகில்லாது,
இனிமற்றொன்றுகாட்டி மயக்கிடலே. 100

மயக்குமிருவினைவல்லியிற்பூண்டு, மதிமயங்கித்
துயக்கும்பிறவியில், தோன்றியஎன்னைத், ஃ
துயரகற்றி உயக்கொண்டுநல்கும் இராமானுச!
என்றதுன்னையுன்னி, நயக்குமவர்க்கிது இழுக்கென்பர்,
நல்லவர்என்றுநைந்தே. 101

நையுமனமுன்குணங்களைஉன்னி, என்நாவிருந்தெம்
ஐயன்இராமானுசனென்றழைக்கும், ஃ
அருவினையேன் கையுந்தொழும்கண்கருதிடுங்காணக்
கடல்புடைசூழ், வையம்இதனில்,
உன்வண்மையென்பாலென்வளர்ந்ததுவே? 102

வளர்ந்தவெங்கோப மடங்கலொன்றாய், அன்றுவாளவுணன்
கிளர்ந்;த, பொன்னாகம்கிழித்தவன், ஃ
கீர்த்திப்பயிரெழுந்து விளைந்திடும்சிந்தைஇராமானுசன்
என்றன் மெய்வினைநோய், களைந்துநன்ஞானம்
அளித்தனன், கையிற்கனியென்னவே. 103

104. கையிற்கனியென்னகண்ணனைக்காட்டித்தரிலும், உன்றன்
மெய்யிற்பிறங்கிய, சீரன்றிவேண்டிலன்யான், ஃ
நிரயத் தொய்யிற்கிடக்கினும்சோதிவிண்சேரினும்
இவ்வருள்நீ, செய்யில்தரிப்பன்,
இராமானுச! என்செழுங்கொண்டலே! 104

ழூசெழுந்திரைப்பாற்கடல்கண்டுயில்மாயன், திருவடிக்கீழ்
விழுந்திருப்பார்நெஞ்சில், மேவுநன்ஞானி, ஃ
நல்வேதியர்கள் தொழுந்திருப்பாதன்
இராமானுசனைத்தொழும்பெரியோர்,
எழுந்திரைத்தாடும்இடம், அடியேனுக்கிருப்பிடமே. 105

ழூஇருப்பிடம் வைகுந்தம்வேங்கடம், மாலிருஞ்சோலையென்னும்
பொருப்பிடம், மாயனுக்கென்பர்நல்லோர், ஃ
அவைதன்னொடும் வந்திருப்பிடம் மாயனிராமானுசன்
மனத்து, இன்றவன்வந் திருப்பிடம்,
என்றன் இதயத்துள்ளேதனக்கின்புறவே. 106

ழூஇன்புற்ற சீலத்திராமானுச, என்றும்எவ்விடத்தும்
என்புற்றநோய், உடல்தோறும்பிறந்திறந்து, ஃ
எண்ணரிய துன்புற்றுவீயினும்சொல்லுவதொன்றுண்டு,
உன்தொண்டர்கட்கே அன்புற்றிருக்கும்படி,
என்னையாக்கியங்காடபடுத்தே. 107

ழூஅங்கயல்பாய்வயல்தென்னரங்கன், அணிஆகமன்னும்
பங்கயமாமலர்ப், பாவையைப்போற்றதும், ஃ
பத்தியெல்லாம் தங்;கியதென்னத்தழைத்துநெஞ்சே!
நந்தலைமிசையே, பொங்கியகீர்த்தி,
இராமானுசனடிப்பூமன்னவே. 108

( பூமன்னுமாதுபொருந்தியமார்பன், புகழ்மலிந்த
பாமன்னுமாறன், அடிபணிந்துய்ந்தவன், ஃ
பல்கலையோர் தாம்மன்னவந்தஇராமானுசன்,
சரணாவிந்தம் நாம்மன்னிவாழ,
நெஞ்சேசொல்லுவோமவன்நாமங்களே. )

ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்