ஆச்சார்யாளின் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க ஆளுமை அவரது தரிசனத்தை ஒரு முறை கூட ஈர்த்தது.
ஒருமுறை ஒரு இளம் வழக்கறிஞர் சிருங்கேரிக்கு வந்தார். நரசிம்மவனத்திற்கு வந்த அவர்,
ஆச்சார்யாளின் , “நான் தரிசனத்திற்கு இங்கு வந்தேன். நான் ஒரு நாத்திகன் ஆனால் பார்க்க ஆர்வமாக உள்ளேன்
என்று அங்கிருந்த சீடர் ஒருவரிடம் கூறினார்
இந்த மடத்தின் தலைமை எத்தகையது? எனப்பார்க்க விரும்புகிறேன். நான் அவரைப் பார்க்கலாமா? இருப்பினும், எனக்கு எந்த மரியாதையும் இல்லை
நான் என் சட்டையை அகற்றவோ, அவருக்கு முன் வணங்கவோ மாட்டேன். ” என்றார்.
சீடர், “
“ஆச்சார்யாள் சில நிமிடங்களில் தர்சனம் கொடுப்பார். யார் வேண்டுமானாலும் உள்ளே செல்லலாம்.
நீங்கள் செல்ல விரும்புகிறீர்களோ இல்லையோ நீங்களே. ” முடிவு செய்யலாம்
சீடர் உள்ளே சென்றார்,
சில நிமிடங்களில், மக்கள் உள்ளே நுழைவதற்கு கதவு திறக்கப்பட்டது
வக்கீல் ஒரு அறைக்குள் பக்தர்கள் குழுவைப் பின்தொடர்ந்தார். அவர் பின்னால் சரியாக நின்றார்.
சில தருணங்களில், ஆச்சார்யாளின் கண்கள் அவர் மீது விழுந்தன. ஆச்சார்யாள் அவனை அழைத்தார், அவரிடம் ஒரு பழத்தை வைத்திருந்தார்
வக்கீல் முன்னேறி, திடீரென்று சிரம் பணிந்து அப்படியே இருந்தார். சில மணிநேரம் கழிந்தது.
ஆனால் வழக்கறிஞர் எழுந்ததற்கான எந்த அறிகுறிகளையும் காட்டவில்லை. இறுதியாக, ஆச்சார்யாளே அவரை எழுந்திருக்கச் சொன்னார். அவர் கண்களில் கண்ணீருடன் எழுந்து, மூச்சுத் திணறிய குரலில், அவரை ஆசீர்வதிக்க ஆச்சார்யாளைக் கேட்டுக்கொண்டார்.
ஆச்சார்யாள் அவருக்கு ஆசிர்வாதம் மற்றும் பிரசாதத்தையும் கொடுத்தார். பின்னர் அந்த மனிதன் வெளியே சென்றான்.
வழக்கறிஞர் முன்பு பேசிய சீடர் கதவை மூடினார்.
வராண்டாவில் ஒரே மனிதர் வழக்கறிஞர் மட்டும் இருந்தார்.
வழக்கறிஞர் சீடனிடம் நகர்ந்து,
நான் ஏன் இந்த பாணியில் நடந்து கொண்டேன் என்று நீங்கள் யோசிக்கிறீர்களா? “
சீடர், “இல்லை, இப்படிப் பட்ட
விஷயங்கள் அடிக்கடி நடக்கும். ” என்றார். நமது ஆச்சார்யாளின் காந்த ஆளுமை இதுதான்.