திருப்புகழ்க் கதைகள் 154
– முனைவர் கு.வை. பாலசுப்பிரமணியன் –
அவனிதனிலே பிறந்து – பழநி
பாண்டிச்சேரியும் ஆகமங்களும்
பிரெஞ்ச் இன்ஸ்டிட்யூட் நிறுவனத்தின் ஆகமப் பதிப்பு
1955ஆம் ஆண்டு பிரான்ஸ் நாட்டிற்கும் பாரதநாட்டிற்கும் இடையே இந்திய இயல் ஆராய்ச்சிக்கு ஒரு தொடர்பு நிறுவனமாகத் தொடங்கப்பட்ட இவ்வாய்வு நிறுவனம் பாரதநாட்டுக் கலாசாரத்தின் அடிப்படையான சமயக் கொள்கைகளையும், சமயப் பழக்கவழக்கங்களையும் ஆராய்ச்சிக்கு எடுத்துக் கொண்டது.
அதில் குறிப்பாகத் தமிழகத்தில் ஆலயங்கள் மக்களின் சமய அனுஷ்டானத்திற்கும் சமயக் கொள்கைகளைப் பரப்புவதற்கும் அடிப்படையாகவும் ஆணிவேராகவும் திகழ்வதைக் கண்டு ஆலயங்களில் நடைபெறும் பூஜை, உற்சவம் ஆகியவற்றைப் பற்றிய விரிவானதோர் ஆய்வு மேற்கொள்ளப்படவேண்டும் என முடிவுகொண்டது. அச்சமயத்தில் நாம் மேலே கண்டவாறு சைவாகமங்களின் சென்னைப் பதிப்பும், தேவகோட்டைப் பதிப்பும் மட்டுமே இருந்தன.
ஆனால் அவை கிரந்தலிபியில் இருந்ததாலும், சுவடிகளைப் பற்றிய குறிப்புகள் இல்லாததாலும் தற்காலத்தில் உள்ள சுவடிகளின் ஆதாரத்தில், ஆராய்ச்சிக் குறிப்புகளுடன் சைவாகமங்கள் பதிப்பிக்கப்படவேண்டும் என்று முடிவெடுக்கப்பட்டது. அதற்காகத் தமிழகத்தின் பலபகுதிகளிலுமுள்ள தனியார் மற்றும் மடம் முதலிய சில அமைப்புகளிலிருந்தும் ஓலைச் சுவடிகள் நன்கொடையாகவும், விலைக்கும் பெறப்பட்டன.
அவை நல்லமுறையில் பாதுகாக்கப்பட்டும் வருகின்றன. சுவடிகளிலிருந்து பல ஆகமநூல்களும், உரைகளும் காகிதத்தில் படியெடுக்கப்பட்டன. இவற்றைத் தவிர சென்னைக் கீழ்த்திசை சுவடிகள் நூலகம் (Government Oriental Manuscripts Library), தஞ்சை சரசுவதி மகால் நூலகம், சென்னை அடையாறு நூலகம் ஆகியவற்றிலிருந்தும் பல ஆகம நூல்களும் மற்ற நூல்களும் படியெடுக்கப்பட்டு இவை அனைத்தின் துணைகொண்டு காமிகம் காரணம் தவிர மற்ற ஆகமங்கள் ஒவ்வொன்றாகப் பதிப்பிக்கப்பட்டன.
முக்கிய நூற்சுவடிகள்
இருபத்தெட்டு மூல ஆகமங்கள், (அவற்றுள் சில பல படலங்களும், சில குறைந்த படலங்களும் கொண்டவை), ஸார்த்ததிரிசதி காலோத்தராகமத்திற்கு இராமகண்டரின் உரை, ஸோமசம்புபத்ததிக்கு திரிலோசனசிவாசாரியார் இயற்றிய உரை, கிரணாகம ஞானபாதத்திற்கு இராமகண்டரின் உரை, பௌஷ்கராகமத்திற்கு உமாபதிசிவாசாரியார் மற்றும் சாலிவாடி ஞானபிரகாசாசாரியார் ஆகியோரின் உரைகள்,, வருணபத்ததிக்கு சிதம்பரம் நிகமஞானதேசிகரியற்றிய உரை, நிகமஞானதேசிகரின் மற்ற நூல்களான சைவசமயநெறி திருஷ்டாந்தம், சிவஞான சித்திஸ்வபக்ஷ திருஷ்டாந்தம், ஆத்மார்தபூஜாபத்தி, தீக்ஷ¡தர்சம் முதலான தொகுப்பு நூல்கள், ஏராளமான ஸகலாகமஸங்கிரஹ நூல்கள், முதலிய அரிய சைவநூற்சுவடிகள் இங்கு பொக்கிஷங்களாகப் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகின்றன.
பதிப்பிக்கப்பட்ட ஆகமங்கள்
பின்வரும் நூல்கள் பதிப்பிக்கப்பட்டன. 1. ரௌரவாகமம் (3 தொகுதிகள்) கிரியாபாதம், 2. மிருகேந்திராகமம், 3. அஜிதாகமம் (3 தொகுதிகள்), 4. மதங்க பரமேசுவர ஆகமம் (2 தொகுதிகள்) நாற்பாதங்களும், 5. ஸார்த்த திரிசதி காலோத்தராகமம் (கிரியாபாதம்), 6. ரௌரவோத்தராகமம், 7. தீப்தாகமம், 8. கிரணாகமம் (ஞானபாதம்), 9. பராக்கியாகமம். பின்னர் ஸுக்ஷ்மாகமம் முதல் தொகுதியின் பதிப்பு நடைபெற்றது. பிரெஞ்ச் இன்ஸ்டிட்யூட் நிறுவனத்தால் பதிப்பிக்கப்பட்ட மற்ற சைவ நூல்கள் - 1. ஸோமசம்புபத்ததி (4 தொகுதிகள்), 2. சைவாகமபரிபாஷாமஞ்ஜரி, 3. சிவயோகரத்னம்இனி செய்யவேண்டிய பணிகள்
ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்னரே பெரும்பான்மையான பாஞ்சராத்ர ஆகமங்களும், வைகானஸ ஆகமங்களும் அச்சாகியுள்ளன. அதிலும் குறிப்பாகப் பாஞ்சராத்ர ஆகமங்கள் நாகரி லிபியில் அச்சாகியுள்ளன. ஆதலால், பாரதநாட்டின் அனைத்துப் பகுதியிலும் உள்ளவர்களுக்கு அந்நூல்களைப் பற்றிச் சிறதளவேனும் ஞானம் உள்ளது.
ஆனால் சைவாகமங்கள் நாம் முன்னர்க் கூறியவாறு கிரந்தலிபியில் மட்டுமே அச்சேறியுள்ளதால் வடமாநிலங்களிலுள்ளவர்க்கும் ஏனையோர்க்கும் அந்நூல்களைப் பற்றி எவ்விதச் செய்தியும் தெரியவில்லை. மேலும் சைவசித்தாந்தநூல்களைப் பற்றி தமிழர்களைத் தவிர மற்ற எவரும் யாதும் அறிந்திலர்.
இதற்கு உதாரணமாக திரு. S. N. Dasgupta என்னும் கல்கத்தா பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர் சுமார் 50 வருடங்களுக்கு முன்னர் History of Indian Philosophy என்னும் தலைப்பில் பாரதநாட்டின் அனைத்துத் தத்துவக் கோட்பாடுகளையும் விளக்கும் மிக விரிவான நூலை ஐந்து தொகுதிகளாகப் பதிப்பித்து வெளியிட்டார். அதில் ஐந்தாம் தொகுதி சைவத்தின் முக்கிய பிரிவுகளைப் பற்றி சற்று விரிவாக ஆராய்ந்துள்ளார்.
கண்டரின் சிவவிசிஷ்டாத்வைதம், வீரசைவம், அபிநவகுப்தர் முதலானோர் பரப்பிய காஷ்மீரஸ்வம், வாயுஸம்ஹிதை ஆகியவற்றைப் பற்றியெல்லாம் ஆராய்ந்தவர் சைவசித்தாந்தத்தைப் பற்றிக் கூறுமிடத்து அச்சாத்திரநூல்கள் பெரும்பான்மையும் தமிழ் மொழியில் உள்ளதால் தமக்கு அம்மொழிப்பயிற்சி இல்லாததால் அவற்றைப் பற்றிச் சிந்திக்கவில்லை எனக் கூறுகின்றார்.
கிரந்தலிபிப் பயிற்சி இன்மையால் சைவ ஆகமங்களைப் பற்றியும் எதுவும் கூறவில்லை. மாறாகப் பல அறிஞர்கள் சைவ ஆகமங்கள் தமிழ்நாட்டிற்கு மட்டுமே உரியன என்னும் தவறான கொள்கையையும் கொண்டுள்ளனர் என்பதும் இங்கு நினைவுகூரத்தக்கது.