பக்தர்களின் மனமறிந்து அருளும் ஆச்சாரியாள்.
ஒருமுறை, வட இந்தியாவில் இருந்து ஒரு ஏழை பெண்மணி ஸ்ரீசிங்கேரிக்கு அவரது தரிசனம் செய்ய வந்தார். பயணத்தை மேற்கொள்வதற்காக அவள் நீண்ட காலமாக சேமித்திருந்தாள். அவள் சில நாட்கள் மட்டுமே சிருங்கேரியில் தங்கக்கூடிய நிலையில் இருந்தாள், அவள் எப்போது மீண்டும் வர முடியும் என்பது நிச்சயமற்றது.
சச்சிதானந்த விலாஸின் முன் மண்டபத்தில் தரையில் சாதாரணமாக உட்கார்ந்து, ஆச்சார்யாள் வெளியேறும் வரை, தரிசனம் செய்தாள்
வழக்கத்தை விட அதிக நேரம் மாலையில் தரிசனம் கொடுக்க ஆச்சார்யாள் தேர்வு செய்தார். பக்தர்கள் அவரை மிக நெருங்கியவாறு காண முடிந்தது.
சிருங்கேரியில் தங்கியிருந்த காலத்திற்கு, அந்த பெண்மணி அவரது மாலை தரிசனத்தின் போது இருந்தார், அவர் வந்து உட்கார்ந்த நேரம் முதல் அவர் எழுந்து உள்ளே சென்ற நேரம் வரை.
அவள் முழுவதும் இணைந்த உள்ளங்கைகளுடன் உட்கார்ந்தாள், அவளுடைய கவனத்தை அவர் மீதே வைத்துக் கொண்டு, , பின்னர், ஆனந்த கண்ணீரை உகுத்தவாறு அமர்ந்திருந்தாள்.
ஆச்சார்யாள் இருப்பதை மனதில் சேமிப்பதில் அவள் முழுமையாக திருப்தி அடைந்தாள்; அவள் அவரிடம் இரண்டு நாட்களில் மட்டுமே பேசினாள், அதுவும் சுருக்கமாக.
அவர் ஏன் நீண்ட காலத்திற்கு தரிசனம் கொடுக்கிறார் என்று ஆச்சார்யாள் யாரிடமும் சொல்லவில்லை வாடிக்கையற்ற, முறைசாரா முறையில், இது இருந்தது.
அந்த பெண்மணி இதனால் மிகுந்த பயனை அடைந்தார். அவள் மனம் அமைதியடைந்தது. இந்த சிறப்பு, நீட்டிக்கப்பட்ட தரிசனத்தால் பலர் பயனடைந்தனர்.
