நேற்றைய பதிவின் தொடர்ச்சி
सर्वज्ञः श्रीनृसिहां कुरु शिवदयिते सत्वरं मद्विनम्रम (பக்தி சுதா தரங்கிணி பக். 445)
இந்த காலகட்டத்தில், ஸ்ரீ நரசிம்ம சாஸ்திரிகள் சிருங்கேரி பீடத்தில் அவருக்குப் பின் வர வேண்டும் என்று ஆச்சார்யாள் விரும்பியதாகக் காட்ட விரும்பவில்லை. மைசூர் மகாராஜாவாக இருந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணராஜேந்திர உடையார் மற்றும் மடத்தின் முகவரான ஸ்ரீகாந்த சாஸ்திரி ஆகியோரைத் தவிர, ஆச்சார்யாளின் இந்த நோக்கத்தைப் பற்றி உறுதியாக அறிந்த மற்றவர்கள் இந்த அறிகுறிகளை சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை.
ஸ்ரீ நரசிம்ம சாஸ்திரிகளுக்கு கூட இது தெரியப்படுத்தப்படவில்லை. ஒரு நாள் மாலையில் காலபைரவர் கோயிலில் மூன்று பிரம்மச்சாரி சிஷ்யர்களுடன் தனியே இருந்தபோது, அவர்களில் ஒருவரிடம் சில ஸ்லோகங்களைக் குறிப்பிடச் சொன்னது போல், “உண்மையில் உன்னதமான வாழ்க்கைப் பெருங்கடலைக் கடக்க நீங்கள் ஆர்வமாக இருந்தால், நீங்கள் சந்நியாசம் எடுக்க வேண்டும். நம்பிக்கையுடனும் பக்தியுடனும் சுயத்தின் உண்மையான இயல்பைப் பற்றி ஆய்வு செய்யுங்கள்”. அந்த மூவரில் ஒருவரான ஸ்ரீ நரசிம்ம சாஸ்திரிகள் அந்த போதனையை முழுவதுமாக தனக்குத்தானே குறிப்பிட்டு, தன் குணத்திற்கு ஏற்ற சந்நியாசத்தை எடுத்துக் கொள்ளத் தீர்மானித்தார்.
மற்ற இரண்டு சீடர்களில் ஒருவர் மடத்தை விட்டுச் சென்றுவிட்டார், மற்றவர் விரைவில் திருமணம் செய்து கொண்டார் என்று குறிப்பிடலாம்; எனவே கற்பித்தல் ஸ்ரீ நரசிம்ம சாஸ்திரிகளுக்கு மட்டுமே என்று தெளிவாக்கப்பட்டது. இங்கே கூட அவர் பீடத்தில் அவரது புனிதமானவராக இருப்பதற்கான எந்த அறிகுறியும் இல்லை என்பது கவனிக்கத்தக்கது.
1912 ஆம் ஆண்டின் முற்பகுதியில், அவரது வாழ்க்கைப் பணி முடிந்துவிட்டதாகவும், அவரது மரணச் சுருளில் இருந்து தன்னை விடுவிப்பதற்கான நேரம் இது என்றும் ஆச்சார்யாள் உணர்ந்தார். அவர் தனது நெருங்கிய பக்தர்களில் ஒருவரான ஸ்ரீ குனிகல் ராம சாஸ்திரிகளை பெங்களூர் சென்று ஸ்ரீ நரசிம்ம சாஸ்திரிகளை சிருங்கேரிக்கு அழைத்து வருமாறு அறிவுறுத்தினார்.
இந்த எண்ணம் ஸ்ரீராம சாஸ்திரிகளுக்குக் கிடைத்த முதல் தகவல் இதுவாகும். அவர் மிகவும் கற்றறிந்த அறிஞர் மற்றும் தீவிர பக்தர். அவர் ஆச்சார்யாளுடன் நெருக்கமாக இருந்தார். அவரது உடல் உருகிய தங்க நிறத்தைக் கொண்டிருந்தது மற்றும் அவரது ஆன்மீக மகத்துவத்தைத் தவிர, அவரது கம்பீரமான உடல் உருவம் அவரை அணுகும் அனைவருக்கும் பிரமிப்பையும் பக்தியையும் ஏற்படுத்த போதுமானதாக இருந்தது என்று சொன்னால் அது மிகையாகாது.
நாம் பேசும் நேரத்தில், ஸ்ரீ நரசிம்ம சாஸ்திரிகள் மிகவும் ஒல்லியாகவும், சற்றே கருமை நிறமாகவும் இருந்தார், மேலும் அவரது குழந்தைப் பருவத்திலிருந்தே ஆடம்பரமும் இல்லை, சுவையும் இல்லை. ஸ்ரீ ராம சாஸ்திரிகள் அவருடைய பெயரைக் குறிப்பிட்டபோது, இரண்டு நபர்களுக்கு இடையே உள்ள வேறுபாடு அவரை மிகவும் நன்றாகத் தாக்கியிருந்தால், ஸ்ரீ ராம சாஸ்திரி மன்னிக்கப்படலாம், ஆனால் அவர் மிகவும் நல்லவராகவும், ஆச்சார்யாளின் முடிவின் தகுதியைக் கேள்விக்குட்படுத்த முடியாத அளவுக்கு அர்ப்பணிப்புடனும் இருந்தார்.
ஆனால் ஆச்சார்யாள் கடந்து செல்லும் எண்ணத்தை விரைவாகக் கவனித்து, “தோலின் நிறத்தில் மதிப்பு உள்ளதா?” ஸ்ரீ ராம சாஸ்திரிகள் தன் மனதில் அப்படி ஒரு எண்ணத்திற்கு இடம் கொடுப்பதில் தனது முட்டாள்தனத்தை உணர்ந்து, மகிழ்ச்சியுடன் தனது பணியைத் தொடங்கினார்.