8ஐடியல்சீர்
நேற்றைய பதிவு தொடர்கிறது
பூஜை முடிந்ததும் வெளியே வந்து, எனக்கு பிரசாதம் கொடுத்துவிட்டு, “மித்யாஜகதாதிஷ்டானா (மாயையான பிரபஞ்சம் தோன்றும் அடி மூலக்கூறு) என்பது தெய்வீக அன்னையின் பெயர்களில் ஒன்றாகும். பாஷ்யங்களில் இதை விட வேறு ஏதாவது இருக்கிறதா?” என்று சிரித்துக்கொண்டே சென்றார்.
பாஷ்யங்களில் உள்ள அறிவார்ந்த பகுத்தறிவு உண்மையில் கோட்பாட்டு ரீதியானது மற்றும் நடைமுறைச் சிந்தனையின் மூலம் மட்டுமே சுயத்தை உணர வழிவகுக்க வேண்டும் என்பதை ஆச்சார்யாள் தெளிவாக சுட்டிக்காட்டினார்.
லலிதா சஹஸ்ரநாமத்தில் உள்ள பக்தி மற்றும் ஒவ்வொரு வார்த்தையும், வழிபாட்டின் போது கடவுளின் எந்தப் பெயருக்கும் அதன் முழு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டால், சுய-உணர்தலுக்கான வேறு எந்த பயிற்சியும் அவசியமா?
ஆச்சார்யாளைப் பொறுத்தவரை, பூஜை இயந்திரத்தனமாக இல்லை, ஆனால் அது ஒரு தெய்வீக அனுபவமாக இருந்தது, அது ஒப்பிட முடியாத பேரின்பத்தை அளிக்கிறது.
சிருங்கேரியில் உள்ள ஸ்ரீ சாரதாம்பா கோவிலில் ஒரு நண்பகல் வேளையில் வழிபாட்டிற்காகத் தொடங்கி, தெற்கு வாசல் அருகே சென்றபோது, வாசலுக்குச் செல்லும் மிகக் குறைந்த படிக்குக் கீழே ஒரு பசு பதுங்கிக் கொண்டிருந்தது. பசுவை தொந்தரவு செய்யாமல் அந்த வழியாக கோயிலுக்குள் செல்ல முடியாததால், அதை விரட்டுவதற்காக அடியார்கள் அருகில் சென்றனர்.
இருப்பினும், அவர் அமைதியாக இருக்குமாறு அவர்களிடம் சைகை செய்தார், அவர் பசுவின் முன் சென்று தரையில் அமர்ந்து, ஸ்ரீ சாரதாம்பாவை வணங்குவதற்காக கொண்டு வந்த அனைத்து பூஜை பொருட்களையும் தனக்கு அருகில் வைக்குமாறு ஊழியர்களுக்கு சைகை செய்தார்.
அவர் கோ-பூஜையை சரியான ஆர்வத்துடன் தொடங்கினார் மற்றும் அந்த பசுவின் வழிபாட்டில் அனைத்து பொருட்களையும் பயன்படுத்தினார்.
தீபாராதனைக்குப் பிறகு, பசு தன் விருப்பப்படி தன் கால்களில் நின்றது; ஆச்சார்யாள் பிரதக்ஷிணத்தில் அதைச் சுற்றி வந்து, கூப்பிய கைகளுடன் அதன் முன் நின்றார்; பசு அவரை நிமிர்ந்து பார்த்தது; கோவிலுக்குள் நுழைய அனுமதி கொடுப்பது போல் மெதுவாக கடந்து சென்றது. கோவிலில் தெய்வீக பிரசன்னத்திற்குள் நுழைய முற்படுகையில், பசுவில் தெய்வீக அன்னையின் உயிருள்ள பிரதிநிதியைக் கடந்து செல்வதில் எந்த நியாயமும் இல்லை என்று ஆச்சார்யாள் உணர்ந்திருக்க வேண்டும்.
தொடரும்
