திருப்போரூர் நித்திய பாராயணப்பத்து
நாயேனுன் சீரடிக்கு நன்கல்ல செய்தாலும்
பேயேன் இழைத்த பெரும்பிழையை … நீயே
பொறுத்தாள்வ துன் கடனாம் போரூரா! என்னை
ஒறுத்தா லெனக்கார் உறவு. (1)
இல்லறத்தான் அல்லேன் இயற்கைத் துறவியல்லேன்
நல்லறுத்து ஞானியல்லேன் நாயினேன் … சொல்லறத்தின்
ஒன்றேனும் இல்லேன் உயர்ந்ததிருப் போரூரா!
என்றேநான் ஈடேறு வேன். (2)
ஐம்பொறியாற் போகம் அயின்றாலும் நாயேனுன்
செம்பதுமத் தாளிணையே சிந்திக்க … உம்பருக்குங்
காணஅரி தாம் இன்பங் காணத்தென் போரூரா!
பூண அருளே புரி. (3)
ஏதுபிழை செய்தாலும் ஏழையே னுக்கிரங்கித்
தீது புரியாத தெய்வமே! … நீதி
தழைக்கின்ற போரூர்த் தனிமுதலே நாயேன்
பிழைக்கின்ற ஆறுநீ பேசு. (4)
பேய்போம் துயரம்போம் பித்தம்போம் போகாத
நோய்போம் மிடிபோம் நுவலுங்கால் … தாய்போல
நன்னிதியைப் போல நயந்ததிருப் போரூரன்
சன்னிதியைக் கண்டளவே தான். (5)
திருவடிக்கே தோன்றுஞ் சிறியேன் துயரம்
ஒருவருக்குந் தோன்றா தென்னுள்ளே … சருவிஎனை
எந்நாளும் வாட்டும் இடர்களையப் போரூரா
நன்னாளிந் நாளா நயந்து. (6)
ஆசையும் அன்பும் அபிமான மும் உனது
பூசையிலே வைக்காது பொய்க்காளாய்ப் … பேசரிய
பெண்ணாசை யாதி பிடித்துழன்றேன் போரூரா!
எண்ணாது நின்னை யிருந்து. (7)
நோயுற் றடராமல் நொந்துமனம் வாடாமற்
பாயிற் கிடவாமற் பாவியேன் … காயத்தை
ஓர்நொடிக்குள் நீக்கியெனை யொண்போரூர் ஐயாநின்
சீரடிக்கீழ் வைப்பாய் தெரிந்து. (8)
கன்றழைக்கும் முன்னே கருதிவரு மாப்போல
நின்றழைக்கும் நாயேற்கு நேர்தோன்றி … ஒன்றினுக்கும்
அஞ்சாதே வாவென் றழைப்பாய்தென் போரூரா!
எஞ்சாத பேரருளா லின்று. (9)
ஆறுமுகம் வாழி! ஆறிரண்டு தோள்வாழி!
தேறுபதம் வாழி! யிரு தேவிமார் … வீறுபுடை வாழி.
வேல் வாழி! மயில் வாழி! போரூரர் வாழி!
சகம் வாழி! மகிழ்ந்து. (10)
