குருவின் மகிமையை நியூ ஜெர்சியிலுள்ள எஸ்.ஹிரன்மயீ விவரக்கிறார்
எனது பி.இ. (கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ்), இல்லினாய்ஸ் இன்ஸ்டிடியூட் ஆப் டெக்னாலஜி. சிகாகோவிலிருந்து கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸில் முதுகலைப் படிக்க நான் அமெரிக்காவுக்குச் சென்றிருந்தேன்.
இலையுதிர்கால மூன்று மாதங்களில், புகழ்பெற்ற பேராசிரியர் டாக்டர் லான் “இணை மற்றும் விநியோகிக்கப்பட்ட கணினி” என்ற பாடத்திட்டத்தை வழங்கினார். டாக்டர் லான் தனது ஆராய்ச்சி மற்றும் கடினமான தேர்வுகள் இரண்டிலும் சிறந்தவர். இன்னும் சிறப்பாக செயல்பட்டவர்களுக்கு அவர்களின் பட்டதாரி படிப்புகளுக்கான ஆராய்ச்சி உதவியாளர் மற்றும் உதவித்தொகை வழங்கப்பட்டது.
இறுதித் தேர்வுக்கு முந்தைய நாள், டாக்டர் லான் வகுப்பிற்குள் நுழைந்து, நாங்கள் தேர்வுக்குத் தயாரா என்று கேட்டார். நாங்கள் ஆம் என்று பதிலளித்தோம்.
பேராசிரியர், தேர்வு ஒரு திறந்த புத்தக சோதனையாக இருக்கப் போவதாகவும், நாம் அனைவரும் எந்த அளவு குறிப்புகள், குறிப்புப் பொருட்கள் அல்லது ஒரு மடிக்கணினியைக் கூட கொண்டு வர முடியும் என்றும் அறிவித்தார்.
எங்கள் சந்தோஷத்திற்கு எல்லையே தெரியாது. அடுத்த நாள் நாங்கள் ஒவ்வொருவரும் முடிந்தவரை குறிப்புப் பொருள்களை எடுத்துச் சென்று தேர்வு நேரத்திற்கு காத்திருந்தோம்.
வினாத்தாள் விநியோகிக்கப்பட்டபோது மூன்று கேள்விகளை மட்டுமே கண்டு நாங்கள் மகிழ்ச்சியடைந்தோம். ஆயினும்கூட சிக்கலை எவ்வாறு அணுகுவது என்பது எங்களுக்கு ஒரு துப்பும் இல்லை. எங்களுடன் எடுத்துச் சென்ற அனைத்து பொருட்களையும் நாங்கள் குறிப்பிட்டோம்.
அவை மிகச்சிறந்த ஆராய்ச்சி கேள்விகள் என்பதால், ஏற்கனவே வெளியிடப்பட்ட பொருட்களிலிருந்து எங்களுக்கு அதிக வழிகாட்டுதல் கிடைக்கவில்லை. மூன்று மணி நேரம் சென்று பேராசிரியர் திரும்பி வந்தார்.
எங்களில் யாராவது பரீட்சை முடித்திருக்கிறீர்களா என்று கேட்டார். நாங்கள் யாரும் உறுதிப்படுத்தவில்லை. அவர் சிரித்தார், இரவுக்கு காகிதத்தை வீட்டிற்கு எடுத்துச் சென்று மறுநாள் காலை 6 மணிக்குள் விடைத்தாளை சமர்ப்பிக்கும்படி கேட்டார்.
இரவு முழுவதும், சிக்கலைத் தீர்க்க ஒரு வழிமுறையைக் கொண்டு வர முயற்சித்தோம். நாங்கள் நூலகத்தை அணுகியும், இணையத்தை துருவியும் எந்த வெற்றியும் இல்லாமல் வேட்டையில் களைத்தோம்.
அதிகாலை 3 மணிக்கு நான் மிகுந்த களைப்படைந்தேன். சோர்வுடன் சமாளிக்க நான் என்னுடன் இருந்த என் குருவின் உருவப்படத்திற்கு முன்பாக சிரம் பணிந்து அவரிடம் சரணடைந்தேன் “ஓ கருணையின் மகத்தான பெருங்கடலே! சரியான தீர்வைக் கண்டுபிடிக்க எனக்கு உதவுங்கள். ” என மனமுருகி பிரார்த்தித்தேன்.
சோர்வு என்னை வென்று நான் தூங்கினேன். அதிகாலை 5 மணியளவில் நான் யாரோ ஒருவரால் தூண்டப்பட்டதாக உணர்ந்தேன். ஒரு தனித்துவமான அணுகுமுறை, நான் இதுவரை கருத்தில் கொள்ளாத ஒன்று என் நினைவுக்கு வந்தது.
இது ஒரு சாத்தியமான தீர்வாக இருக்கிறதா என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன், ஆயினும் ஏதோ ஒரு உந்துதலால் நான் நிரலை எழுதி அதை செயல்படுத்தினேன். சரியான பதில்களைப் பெற்றதில் மகிழ்ச்சி அடைந்தேன். நான் விரைவாக என் பதிலை எழுதி, காலை 6 மணிக்கு காகிதத்தை சமர்ப்பித்தேன்.
இரண்டு நாட்களில், பேராசிரியர் தரப்படுத்தப்பட்ட விடைத்தாள்களுடன் எங்கள் வகுப்புக்கு வந்தார். அவர் (key book) சாவியில் இருந்த பதில்களைப் பற்றி விவாதித்தார். எனது பதில் எனது பேராசிரியரிடமிருந்து முதல் படியிலிருந்து மிகவும் வித்தியாசமானது என்பதைக் கண்டறிய என் இதயம் இருளில் மூழ்கியது.
நான் பகுதி கடன் கூட பெற மாட்டேன். நான் நினைத்தேன், நான் நிதி உதவி பெறுவதற்கான வாய்ப்பை இழந்ததோடு மட்டுமல்லாமல், பாடத்திட்டத்தை முதலில் தேர்ச்சி பெறத் தவறிவிட்டேன். என எண்ணி உடைந்தேன்.
முடிவில், பேராசிரியர் தனது சாவியில் இருந்ததை விட எங்களில் ஒருவரிடமிருந்து ஒரு சிறந்த, திறமையான, சக்திவாய்ந்த தீர்வு இருப்பதாக அறிவித்தார்.
அவர் பதிலை கருப்பு பலகையில் எழுதுவதைக் கண்டு நான் திகைத்தேன். நான் மிக உயர்ந்த தரத்துடன் தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்றது மட்டுமல்லாமல், நிதி உதவி மற்றும் ஆராய்ச்சி உதவியாளர் தகுதியையும் பெற்றேன். என் மகிழ்ச்சிக்கு எல்லையே இல்லை.
அன்று எனது பேராசிரியரின் கேள்விக்கான பதிலைப் புரிந்துகொள்ளும் புத்தி என்னிடம் இல்லை. குரு கீதை தெய்வீக அறிவின் படிக குச்சியைக் கொண்டு, குரு அறியாத மேகங்களால் மறைக்கப்பட்ட குருடனின் கண்களைத் திறந்து, அவரை மீண்டும் பார்க்க வைக்கிறார். உள்ளிருந்து இயக்கி தூண்டும் சக்தி.
எனது மட்டுப்படுத்தப்பட்ட புத்தியின் மீது இரக்கத்துடன், என் உதவியற்ற வேண்டுகோளுக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, என் குரு அறியாமையின் அடைப்பைத் திறந்து, சரியான தீர்வை எனக்கு ஆசீர்வதித்தார். அவர் கருணையே கருணை. மீண்டும் நன்றியுடன் அவரை வணங்குகிறேன்.